BAHAR

Dün

Leylak kokan çocukluğumdan geçtim…

Ne kadar yakındı...

Çapraz 3 apartman arası…

Hiç bahar görmemişler gibi

Tüm leylakları içime çektim...

Okula gittim, geldim...

Bahçede oynadım...

Dal dal gezindim…

Değişen tüm renklere inat...

Çocuk sokağımın

En sevdiğim apartmanı hala griydi...

Bahçesi hala çiçekli...

Köşe başında bekledim biraz,

Annemin işten gelişini gördüm…

Üzerinde taba rengi döpiyesi…

İçinde çiçekli gömleği…

Eee… Bahar kadın kendisi…

Dün

Leylak kokan sokağımdan geçtim…

Ruhuma bahar geldi…

BENİMSİN

Düşle gerçeği ayıramayan,

Ah benim arsız aklım…

Alışmış çaresizliğim,

Muhteşem yalnızlığım…

Aşkı sen, seni aşk yapan,

Hayalperest egoistim,

Kalbimi farklı çarptıran mutluluğum…

Her halinle benimsin…

SESİNDE

İlk kelimenden sonra yanağım yanar... 
Yaz gelir bana,
Sen hep konuşsan aslında...
Sakinliğine dünyanın bütün çalgıları eşlik etse...

Hep sevdiğim yaz olsan...

Vedalaşırken titreyen,
Eriyen sesini hiç duymasam...

Kızmayı bilmeyen,
Hiç doyamadığım sesin,
Düşlerimizi anlatsa…

Sesinde uyusam... 

Hep sevdiğim yaz olsan…

BALON

Sessizlik kulağımda

Sensizlik canımda

Suskunluk dilimde…

Bir balon kaçar elimden

Ulaşılmazlığın gökyüzünde…

YOL

Yoluna çıkmaktan korkuyorum dedin…

Hep yolumda ol…

Korkma…

Dedim…

Bu telaşlı korku neden ki?

Hayat biraz da carpe diem değil mi?

Yolum bittiğinde telaş etme,

Duraksama,

Tökezleme emi…

Hayat biraz da

Kahverengi gözlerinde kalanlarda

Değil mi?